Anniek Franken, derdejaarsstudent aan de lerarenopleiding Nederlands

Het is inmiddels alweer een paar weken geleden dat ik op studiereis ben geweest naar Turkije. Ik denk nog graag terug aan de mooie plekken die we hebben bezocht en inspirerende mensen die ik heb ontmoet. Daarover wil ik graag wat vertellen.

Duo-penotti in het oude deel van Izmir
Zondag, de tweede dag in Turkije, bezochten we het nieuwe en oude deel van de stad Izmir. Vooral het oude deel, de wijk Kubilay, heeft indruk op mij gemaakt. Het is een heel andere kant van Turkije. En lang niet zo zonnig als het beeld dat mensen van de mooie grote stad Izmir hebben – figuurlijk dan. Hier leven arme Turken, maar vooral veel vluchtelingen. Kinderen speelden met een zelfgemaakte bal van papier, tekenden figuurtjes in het zand met een tak of stonden in groepjes met andere kinderen, verlegen en onder de indruk van de westerse stoet studenten die langsliepen.

Oude Syrische vrouwen

Dit gebeurt natuurlijk niet dagelijks, dus we werden flink aangestaard door de bewoners. Het voelde een beetje als ‘wederzijds’ aapjes kijken. Zij naar ons en wij naar hen.
Op een gegeven moment liepen we langs een heuvel waar een groep oude Syrische dames zat. Ze zwaaiden en lachten naar ons en één van hen gebaarde naar mij, zo van ‘kom eens hier!’. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen! Ik rende vrolijk op de groep af, vergat daarbij dat de heuvel best wel stijl was, waardoor ik bijna letterlijk in de groep vrouwen viel. Wat volgde was een taalbarrière. Daar zaten we, schaapachtig te lachen naar elkaar, omdat meer dan non-verbale communicatie gewoonweg niet mogelijk was. Eén van de vrouwen pakte mijn hand vast en drukte die tegen haar aan. Ze sprak daarbij een aantal woorden – die ik dus niet kon verstaan. Ik vond dit heel bijzonder en wist me niet goed een houding te geven. Ik ging ervan uit dat het iets te maken had met het feit dat ik zo blank ben (even ter informatie, ik ben wit als sneeuw en word ook niet bruin. Dus dit valt in een warm en zonnig land natuurlijk enigszins op). Toen ik gebaarde dat ik verder moest met de groep, gaf de vrouw me een zoen en zwaaide ze me uit. Het was een aparte, maar mooie ervaring die me goed is bijgebleven.

Turkse kids

Turkse kinderen

Overdag gingen we regelmatig naar het centrum van Izmir. Samen met Judith zat ik bij een grasveldje bij Konak (bekend plein in Izmir). Judith is net als ik vrij blank en daarbij heeft ze prachtige oranje krullen. Dit viel een aantal kinderen op. Ze kwamen naar ons toe om een handje te geven, een foto te maken of om gewoon naar ons te kijken. Eerst waren het er twee, vervolgens drie en tot slot stond er een ware massa kids om ons heen. We waren een ware attractie!

Oude man in de schemering
Iets anders dat me is bijgebleven is een avond in de het centrum van Izmir. Ik liep wederom samen met Judith op Konak toen een wat oudere man ons benaderde. Bij mij gingen alarmbellen rinkelen, want waarom zou een wat oudere man twee blanke meisjes in de schemering benaderen? De man vroeg waar we vandaan kwamen en waarom we hier waren. Toen we voorzichtig zeiden dat we uit Nederland kwamen en hier op studiereis waren, kreeg de man enorme pretogen. Vervolgens begon hij honderduit te vertellen over Izmir. Toeristen zouden wegblijven vanwege de slechte publiciteit rond Turkije in de media. Hij vertelde dat de Turken geen kwaad in de zin hadden, dat de extremisten het land overhoop gooien. ‘Dat zijn geen Turken, dat zijn terroristen.’ Vervolgens benadrukte hij hoe mooi Turkije en vooral Izmir is en dat hij ontzettend blij was om ons hier te zien. Tot slot bedankte hij ons voor het gesprek en wenste ons nog een fijn verblijf. Wij bleven achter, met een vrolijk gevoel. Wat een leuke man met een mooie boodschap was dat.

Gökova-Akyaka

Genieten van natuur
De laatste dag gingen we met zijn allen naar het schitterende aan de Middellandse Zee gelegen dorpje Gökova Akyaka. Ik vond het prachtig en had er nog wel uren kunnen blijven, puur om alleen al te kijken naar de mooie natuur. Ik kon merken dat meer studenten van de groep er zo over dachten. We waren allemaal ook best moe van de reis, dus deze vrije tijd was heerlijk.