Judith, tweedejaarsstudent PABO Nijmegen

Inmiddels is het alweer ruim twee weken geleden dat we terug zijn gekomen uit Turkije. Een goed moment dus om terug te kijken op de reis en te proberen te omschrijven wat voor een indruk Turkije op mij heeft gemaakt. Want indrukken heb ik zeker gekregen! En veel ook…Het begon allemaal op 23 april toen we met z’n allen op het vliegveld van Düsseldorf verzamelden. Een groot gedeelte van de groep kende ik nog niet goed (ondanks dat we een aantal voorbereidingsbijeenkomsten hadden gehad), maar daar kwam al vrij snel verandering in. Eenmaal in Izmir aangekomen, kwamen de eerste indrukken van de stad op me af. Izmir is een grote stad waar vele auto’s zich een weg door het drukke verkeer proberen te banen en waar de vele hoge flatgebouwen uit de grond rijzen. Wat ook gelijk opviel, zijn de vele Turkse vlaggen die aan bijna alle gebouwen hangen. Ook Erdogan, de ‘voorvader’ van de Turken die in de vorige eeuw voor veel modernisering in Turkije heeft gezorgd, zie je overal terug. Over nationalisme gesproken… Turkije is het uitstekende voorbeeld!

In Izmir hebben we vooral veel scholen bezocht. Denk aan particuliere en openbare primaire scholen, maar ook aan speciaal onderwijs, kleuterscholen, middelbare scholen en universiteiten. Door deze diversiteit aan scholen konden we veel zien van het onderwijs in Turkije. En dat onderwijs is wel wat anders geregeld dan bij ons. In Turkije gaan de kinderen van hun 6^e tot hun 14^e naar de basisschool. Daarna doorlopen ze de middelbare school van hun 14^e tot hun 18^e. En dan, als ze achttien jaar zijn, mogen ze proberen om een examen te maken dat ze moeten halen als ze naar de ‘university’ (lees: hbo-opleiding) willen. Dit examen schijnt behoorlijk pittig te zijn en het aantal mensen dat wordt toegelaten is slechts één derde deel van alle studenten die het examen maken. De studenten die eenmaal zijn toegelaten, zijn dus erg gemotiveerd om aan hun studie te beginnen. Er wordt dan ook veel waarde gehecht aan school; alles draait om hoge cijfers halen (zesjescultuur is ‘not-done’) en leren voor toetsen. Aan de ene kant zorgt deze schooldruk voor goed opgeleide mensen, maar ik vraag me wel af in hoeverre de studenten kunnen genieten van hun vrije tijd en zich kunnen ontplooien tot een individu dat goed weet wat hij wil en kan.

Na een week in Izmir te zijn geweest, gingen we de tweede week doorreizen naar Mugla. Deze stad is veel rustiger en overzichtelijker dan Izmir. Ook daar hebben we veel gezien van de Turkse cultuur en het Turkse onderwijssysteem. In Mugla lag de focus vooral op de onderwijsconferentie die we twee dagen hebben gevolgd. Tijdens deze conferentie hebben we verschillende workshops van Turkse studenten gevolgd én hebben we zelf een workshop mogen geven. Een goed moment om mijn Engels te kunnen oefenen en onze kennis over uiteenlopende onderwerpen te delen met de Turkse studenten. De workshops hadden als gemeenschappelijk thema ‘het sociaal constructivisme’. Dat mondde uit in interactieve workshops waarbij we vooral zelf aan de slag gingen. Zo moesten we bijvoorbeeld bij één workshop de verschillen tussen de Nederlandse en de Turkse cultuur opschrijven en uitspelen. Ik wist tot voorheen nog niet dat het in Turkije normaal is dat alleen de vrouwen de afwas doen na het eten of dat lang niet alle Turken moslim zijn. Sterker nog, ik zie in Nederland misschien wel meer hoofddoeken dan in Turkije! Kortom: veel interessante inzichten gekregen en geleerd om een presentatie in het Engels voor te bereiden en te geven.

Ons verblijf in Mugla werd ook nog aangevuld met een aantal sportieve activiteiten. We hebben bijvoorbeeld een tafelberg beklommen (met als resultaat een prachtig uitzicht over de stad en de bergen!) en een fietstocht gedaan per mountainbike. Daarnaast hadden we ook veel vrije tijd en hebben we de lokale markt kunnen zien, biertjes kunnen drinken in de plaatselijke kroeg en zijn we meerdere keren lekker uit eten geweest (en daardoor 3 kilo aangekomen, maar ach, de heerlijke toetjes waren het waard!).

Dit blog is natuurlijk veel te kort om alles over Turkije te kunnen vertellen, maar ik hoop dat ik toch een korte indruk heb kunnen geven van deze geweldige studiereis.