Door Famke en Niels, studenten lerarenopleiding Frans

Bonjour!

Vandaag zijn wij het Atlasgebergte van dichtbij gaan bezoeken. Na een busreis van een klein uur over scherpe haarspeldbochten en met rotsbezaaide wegen kwamen wij aan in Asni, hier werden wij hartelijk onthaald door de directeur van het lycée.

De groep werd in drieën verdeeld en elke groep is een gedeelte van een les bij gaan wonen in verschillende klassen. Omdat de temperatuur nou niet echt om over naar huis te schrijven was (lees: koud en kil), zaten de leerlingen met winterjassen aan en mutsen op in het lokaal. De geur in de lokalen was ook niet erg aangenaam, namelijk: geit.

Na het lesbezoek werden we uitgenodigd door de directeur om gezamenlijk wat te eten. De tafel stond vol met brood, eieren, jam en olijven. Natuurlijk ontbrak de Marokkaanse thee niet.

Na het eten zijn we doorgegaan naar het collège. Ook hier hebben wij in groepen lessen bijgewoond. Wederom was het erg koud en stonk het naar het geit in de lokalen.

Ook hebben wij vandaag een basisschool bezocht in Imlil, waar wij wederom hartelijk ontvangen werden. Het is erg inspirerend om te zien hoe er met weinig middelen zoveel gedaan kan worden. De leerlingen waren erg enthousiast over onze komst en deden dan ook fantastisch mee toen er door de pabostudenten onder ons ‘Hoofd, schouders, knie en teen’ werd aangeleerd.

Na het laatste schoolbezoek van vandaag hebben we heerlijk geluncht. Een tomatensalade, de tajine ontbrak natuurlijk niet en als dessert een appel. We moeten natuurlijk wel aan onze vitamientjes denken! Het beste in het restaurant waar wij gegeten hebben, was de WiFi. Iedereen had meer aandacht voor de telefoon dan voor het eten.

Na de lunch heeft een gedeelte van de groep een intensieve, maar vooral koude wandeling gemaakt door de bergen. Als ware berggeiten zijn wij over riviertjes heen en bijna ondoorgaanbare steile paadjes gegaan, die uiteindelijk leidden tot een Berberdorpje op circa 1000m hoogte. Onderweg hebben wij een flinke sneeuwbui over ons heen gekregen. Jullie denken misschien sneeuw? Ja, sneeuw… in Marokko.

De wandeling kwam koud en rillerig ten einde toen de groep weer samen kwam om met de busjes terug te gaan naar het hotel. Na de gezamenlijke evaluatie is iedereen zich nu aan het opwarmen met een warme douche.

Het was een koude, natte, inspirerende en onvergetelijke dag in het Atlasgebergte.

Tot de volgende blog!