Bart is derdejaars student lerarenopleiding geschiedenis

Sinds het begin van dit schooljaar geef ik Engelse les in China. Ik werk voornamelijk op basisscholen maar geef allerlei soorten lessen aan verschillende groepen. Ondertussen ben ik ook nog derdejaars student aan de HAN.  Hier doe ik de lerarenopleiding geschiedenis. Graag wil ik u, beste lezer, laten delen in dit avontuur en attent maken op de mogelijkheden die er binnen de HAN zijn.

Hoe het allemaal begon met een speed-date
Aan het begin van mijn tweede jaar begon het bij mij en veel klasgenoten al te kriebelen: hoe zit dat nou eigenlijk met die minor? Wat zijn de mogelijkheden en wanneer horen we meer? Onze SLBer vertelde over vrije minors en zelfs mogelijkheden in het buitenland. Daarna bleef het lange tijd stil. Er was wel een keer een bijeenkomst over een project in Afrika in het kader van een soort ontwikkelingshulp. “Maar” werd er gezegd “je kan daar ook goedkoop bungeejumpen!” Het aanbieden van dit soort ‘hulp’ leek niets voor mij.

In februari kreeg ik uiteindelijk een mailtje van een van mijn leraren over een speed-date op het ILS (Instituut voor Leraar en School). Dit bleek een middag te zijn georganiseerd voor studenten die iets in het buitenland wilden doen tijdens de minor. Er bleken sprekers namens projecten over de hele wereld te komen. Volgens het mailtje: Suriname, Marokko, Italië, Turkije, Nicaragua, Curaçao, Nepal, Mauritius, Zuid-Afrika, Malawi, Oeganda, Frankrijk en Peru. Dit leek me wel iets!

Op die middag waren er verschillende sprekers en ik was in een aantal landen wel geïnteresseerd. Het meeste nog wel in het lesgeven in China dat geregeld werd door een stichting die voor contacten tussen Nederlandse en Chinese bedrijven zorgt. Hier heb ik later, toen alles bleek te kunnen, dan ook voor gekozen. Leraren naar China sturen stond echter nog in zijn kinderschoenen.

Het opzetten van een minor
Omdat de HAN, maar ook de stichting eigenlijk nog nooit zoiets gedaan had, kwam er veel bij mij te liggen. De meeste minors duren maar een aantal maanden en geen heel schooljaar. In China wilde men mij echter wel minstens een schooljaar hebben. 

Dan was er ook nog de kwestie van de studiepunten: waar zou ik die mee verdienen? Gelukkig was dat laatste makkelijk op te lossen. Ik volgde namelijk al twee jaar de cursus ITP (International Teaching Program). Deze cursus is ontworpen om studenten klaar te stomen voor het lesgeven op een tweetalige of buitenlandse school. Een onderdeel is dan ook Engels, en hierbij worden studiepunten uitgereikt als men in een Engelstalige omgeving werkt of studeert. Dat was dus geregeld.

Tien maanden wegblijven kon ook nog wel. Ik had echter een voorwaarde: ik wilde geen studievertraging oplopen. “Onmogelijk” waren de eerste reacties. Met een goed plan van aanpak en het verschuiven van een aantal zaken uit jaar drie naar jaar vier en visa versa gaat me dit als ik alles haal toch lukken. Het was nog even spannend of ik de laatste toetsen gehaald had, omdat ik dan alles van jaar 1 en 2 had afgerond. Dit lukte mij, al moest ik wel een toets herkansen. Na een korte vakantie stapte ik 24 augustus vol goede moed op mijn vliegtuig.

Lesgeven in China
Inmiddels zit ik drie maanden in China. Het werk is erg leuk en mijn klassen zijn geweldig.  Ik heb naast het werk ook tijd om China te verkennen en heb al veel mensen ontmoet. Het is een geweldige ervaring en ik wil iedereen aanraden echt te proberen iets van je minor te maken. The sky is the limit.

Als onderdeel van een van mijn lessen ga ik met klassen naar buiten om een spel te spelen. Deze foto werd gemaakt op een dag waarop de ouders in de lessen kwamen kijken en ik dit toevallig deed.

Als u meer wilt weten over mijn belevenissen in China neemt u dan gerust een kijkje op mijn blog. Daarnaast heb ik hier een blog geschreven over ITP.

Website lerarenopleiding geschiedenis