De studenten, de professionals van de toekomst, spelen de hoofdrol in ons werk. Zelf ben je, als docent, een helper. Maar wel één van betekenis. Juist dat maakt de invulling van je rol steeds opnieuw tot een hele uitdaging. Want we weten allemaal dat gras niet harder gaat groeien door eraan te trekken. Dat je een paard niet kunt laten drinken, maar alleen naar het water kan brengen. Dat we studenten misschien echt moeten leren verlangen naar de eindeloze zee. Dat die zee niet de vorm heeft van voldoendes voor tentamens, maar verder reikt. Dat we misschien eerder de rol van vroedvrouw op ons moeten nemen om te helpen ont-wikkelen, zoals Socrates zo beeldend aangeeft. Dat de eigen-wijsheid kan worden ontdekt, aangevuld, kan groeien, zoals Kees Boele (voorzitter van het College van Bestuur) uitdraagt en waar hij ons op uitdaagt. Dat mensenwerk maatwerk is. Waardoor je elke dag ontwikkelt.

Waarom is die eigen-wijsheid zo belangrijk? Omdat we graag willen bijdragen aan de ontwikkeling van aankomend professionals die wendbaar en weerbaar zijn. Die aanduiding ‘wendbaar en weerbaar’, afkomstig uit de strategische visie van de Vereniging Hogescholen, is wat mij betreft ook te zien als variant van het idee van ‘reflective practicioners’, professionals, die niet alleen hun vak verstaan maar het ook verder brengen.

Professionals die zijn afgestudeerd maar niet zijn uitgestudeerd. Die hebben geleerd dat steeds alles verandert en het dus aankomt op aanpassen aan wat zich voordoet, wat nodig is. Niet blind handelen, maar doordachte, onderbouwde stappen zetten, vanuit een vragende, onderzoekende houding. Zien dat een diploma een toegangsbewijs is. Een entreekaartje voor een leven lang leren. Waardoor je elke dag ontwikkelt.

Maar… aan het einde van het studiejaar, zo’n drukke periode met groeiende hectiek, vergeet je wel eens even het waarom, de betekenis van waar je zo druk mee bent. Dan moet er dit, dan moet er dat, net te weinig uren in een week. Is er dan een moment om heel even stil te staan? Even te reflecteren, te delen wat je herkent en wat bindt. Door ontmoetingen (in het klein in de koffiekamer, grootser zoals de Large Scale Dream), of overdenkingen (zoals in het visierapport van de Vereniging Hogescholen). Even afvragen: doe ik het nog goed en vooral doe ik nog het goede? Want ook wij zijn natuurlijk ‘gewoon’ professionals die ooit dat diploma haalden. Dat toegangsbewijs voor een leven lang leren. Laten we doen wat we zeggen, practice what we preach: elkaars eigen-wijsheid blijven ont-dekken. Waardoor we elke dag ontwikkelen.