Incremental Grading: een voorbeeld van de integratie van toetsen en leren
Door: Hermi Beute (Docent / Onderwijskundige bij Zakelijke Dienstverlening en Social Work)
Maandagmiddag 30 september was ik samen met een kleine 20 docenten aanwezig bij een etalage bijeenkomst die verzorgd werd door twee docenten van ICA te weten Rody Middelkoop en Christian Köppe. De laatste heeft overigens de HAN inmiddels verlaten voor de Universiteit Utrecht om daar te promoveren.
Wat is Incremental Grading?
Hoewel de presentatie op zichzelf enigszins traditioneel was; vrij veel zender-ontvanger communicatie, was de inhoud van het gebodene voor mij de moeite waard. Het onderwerp was ‘incremental grading’ in een deeltijd module van ICA. ‘Incremental grading’ is te verstaan als het tegenovergestelde van ‘Big Bang grading’, een vorm van toetsing die we binnen de HAN maar al te goed kennen; stressvolle momenten voor studenten en docenten waarin in een korte periode als sluitstuk van een module of leertraject studenten prestaties moeten leveren onder relatief grote druk en waarbij docenten in korte tijd bijzonder veel nakijkwerk hebben. We kennen die momenten allemaal wel vanuit beide perspectieven.
‘Incremental Grading’ zoals Rody en Christiaan hebben beschreven en gebruikt in de door hen ontworpen module wil daar mee breken; studenten geven daarbij zichzelf op basis van leeruitkomsten, dimensies en rubrics een waardering met betrekking tot een bepaald werk of product dat zij hebben geleverd. Het gaat daarbij niet zozeer om de waardering die ze zichzelf geven als wel om de onderbouwing die ze daarbij geven om de waardering te rechtvaardigen (de docent bepaalt of de onderbouwing adequaat is en in samenhang met de leeruitkomst). De studenten kunnen meerdere keren hun werk aanbieden en kunnen hun voortgang met betrekking tot een bepaalde leeruitkomst laten zien en ook voor zichzelf zichtbaar maken. Dit maakt het mogelijk om leren en grading aan elkaar te verbinden. Toetsen en leren zijn dus niet twee verschillende entiteiten maar met elkaar geïntegreerd. Hiermee wordt voorkomen dat er veel toetsdruk ontstaan (voor zowel student als docent) maar vooral dat toetstijd niet ten koste gaat van leertijd omdat de feedback functie (formatief aspect) van toetsing beter gebruikt wordt om het leerproces te bevorderen. Een ander belangrijk effect is dat het eigenaarschap en zelfsturing van studenten hiermee toeneemt en dat is zoals we weten uit de HILL principes die Dochy ons heeft voorgehouden een belangrijke stimulans voor leren en ontwikkeling.
Pattern Language
Een ander aspect wat Rody en Christiaan bespraken betrof ‘Pattern Format’, dat een belangrijk aspect is van Incremental Grading. Het voert te ver om dit aspect hier uitgebreid te bespreken (Je moet er bij zijn geweest…) maar het komt er feitelijk op neer dat je gebruik maakt van formats die hun werking hebben aangetoond en die Incremental Grading ondersteunen. Ik zag daarbij een duidelijk verband met de aspecten die Dochy bespreekt in High Impact Learning that Lasts (2015). Zie voor meer informatie het onderzoeksartikel van o.a. Rody en Christian.
Conclusie
Concluderend zou ik willen opmerken dat deze wijze van benaderen van het toetsen veel aanknopingspunten biedt om toetsen en leren meer te integreren en de studenten meer zelfsturing te geven en actiever te betrekken bij hun eigen leren. Voor mij voldoende reden om aspecten van deze werkwijze in te zetten bij leren en ontwikkelen net zoals programmatisch toetsen. Als laatste nog een kritische kanttekening: De waardering in cijfers vond ik nogal schools en men zou mijns inziens meer het accent kunnen leggen op een verbinding met het professioneel oordeel als basis voor de beoordelingssystematiek en leeruitkomsten zoals in sommige opleidingen en leertrajecten binnen de faculteit GGM worden gebruikt.
Verder lezen?