Lees hier de stage buitenland ervaring van Yaniek; een derdejaars voeding & diëtiek student die op het moment verblijft in het idyllische Ubud, Bali (ID). 

Selamat pagi!

Ik heb veel dingen meegemaakt in de afgelopen week. Zoals de meeste van jullie wel hebben gehoord is er op woensdag 22 maart een aardbeving geweest in Bali. Dit was behoorlijk schrikken. Ene moment lig je heerlijk te slapen en het andere moment zit je rechtop in bed met een hartverzakking omdat je eigenlijk niet weet wat er nou gaande is. Het leek net alsof alle ramen ieder moment uit de muren zouden vallen. Voor mijn gevoel duurde het ongeveer een halve minuut maar of dit ook echt zo is weet ik niet. Uiteindelijk hoorde we via de mensen in Nederland dat het een aardbeving was van 6.4 op de schaal van richter. Zelf hadden we niet in de gaten dat het zo’n sterke aardbeving was. Gelukkig hebben we nergens schade en is er verder ook niets gebeurd. Een ervaring is het zeker, maar geen ervaring die ik vaker mee wil maken.

Even heel iets anders. Blijkbaar heb ik een Balinese naam. Iedere keer als ik me ergens voorstel word het wel gezegd. Dit is denk ik ook de reden dat mijn naam altijd heel makkelijk onthouden word en goed uitgesproken word (helaas lukt schrijven niet). In Bali kennen ze officieel maar 4 namen. De eerstgeborene heet Wayan, de tweede heet Made, de derde heet Nyoman of Komang, en de vierde heet Ketut. Als je meer dan 4 kinderen hebt, begin je gewoon weer opnieuw met de namen (kind 5 heet dus weer wayan). Terugkomend op mijn naam. Wayan word vaak afgekort naar Yan. Daarnaast word een man vaak I Wayan genoemd en een vrouw Ni Wayan. En, daar komt ie, met de afkorting en omdat ik een vrouw ben krijg je dus Yan Ni. Weer wat geleerd!

Op maandag 27 maart was er een groot feest dat in de avond plaats vond. Als voorbereiding op dit feest maakt de lokale bevolking een Ogoh Ogoh.
Dit is een groot beeld van een god. Vervolgens gaan ze tijdens dit feest een soort optreden geven met deze Ogoh Ogoh’s om de boze geesten van het eiland te jagen. Uiteraard word de Ogoh Ogoh gewoon door mensen gedragen. Wij werden uitgenodigd om te helpen met het dragen, dit hebben we natuurlijk ook gedaan!

Onze Ogoh Ogoh was de god Varuna, god van de oceaan (zie foto). Echt een leuke ervaring, tijdens dit optreden ben je met zo’n 10 man als een gek aan het rondrennen terwijl je zo’n groot ding aan het tillen bent haha. Normaal gesproken zijn er geen vrouwen die helpen met dragen. Je kon merken dat ze dit niet
gewend zijn, iedereen keek mij en Carolien verbaasd aan dat we mee deden.

 Op dinsdag 28 maart was Nyepi Day, Bali’s day of silence. Dit is een heilige feestdag dat gezien word als het Balinese nieuwjaar. De reden voor deze stilte dag is als volgt: Wanneer de boze geest Ogoh Ogoh neerdaalt in Bali tijdens Nyepi, besluit het dat Bali
onbewoond is en laat de boze geest het eiland voor weer een jaar alleen. Deze stilte dag houd dus ook voor ons in dat we niet mochten praten (of ja, de lokale mensen mochten t niet horen), geen lampen aan ’s avonds en niet het huis uit. Gelukkig konden we overdag goed voor school werken dus we konden de tijd wel nuttig besteden.

Van donderdag tot en met zaterdag zit ik samen met Carolien op het heerlijke eiland Gili Trawangan. Ik ben benieuwd hoe het hier is, en uiteraard vertel ik hier weer over de volgende keer.

Hier een site met nog wat kleine details over Nyepi day: http://sandymeetsworld.com/infographic-dos-donts-nyepi-balis-day-silence-2017/

See you next time! – Yaniek