1 Jaar geleden kwam ik erachter dat het mogelijk was om mijn minor in het buitenland te doen. Nu, een jaar later zit ben ik er… Ecuador!

Dat heeft mij wat uitzoekwerk gekost… Ik heb ten eerste lang getwijfeld tussen een minor in, of buiten Europa. Dit omdat er binnen Europa een Erasmusbeurs bestaat: wat neerkomt op een beurs van max. 300,- euro per maand + studiefinanciering uitwonend 270,- euro per maand + OV-kaart vergoeding 100,- per maand = 670,- euro… Niet verkeerd.

Daarnaast wilde ik graag in een Spaanstalig land studeren: een taal waar ik nog veel gebruik van kan maken gedurende de rest van mijn leven. En omdat ik niet echt gemakkelijk een taal aanleer, zag ik dit ook als enige optie in mijn leven om een andere taal mij echt helemaal eigen te maken (dramatisch).
Na informatie ingewonnen te hebben, bleek het niet mogelijk om in Spanje mijn minor te doen. Bovendien moet je voor de Erasmus beurs in contact staan met een universiteit in het land waar je heen gaat, en dit ging niet.

Opties die over bleven waren met een studiegenoot mee naar Balie of Suriname, een andere plek uitzoeken of toch een hele interessante minor op de HAN volgen (neurorevalidatie). Over dit laatste heb ik van te voren ook erg lang getwijfeld omdat ik dacht dat ik hier meer aan zou kunnen hebben op theoretisch gebied, en een minor in het buitenland mij de kans zou ontnemen om mijn laatste stage in een revalidatiesetting te mogen doen. Ik heb uiteindelijk toch gekozen om een een andere plek uit te zoeken. Het leek mij fijn om dit ‘avontuur’ alleen aan te gaan en ik wilde nou eenmaal Spaans leren.

Zo ben ik uitgekomen bij Local Dreamers. Een stage- en vrijwilligersbureau in Ecuador. Zij hebben voor mij geregeld dat ik stage kan lopen in een revalidatiecentrum en dat ik kan verblijven in een gastgezin. Local Dreamers geeft altijd snel antwoord op vragen (dit vond ik met name belangrijk bij het maken van mijn keuze voor Local Dreamers), zij organiseren een bijeenkomst voor vertrek, en de organisatie een stuk goedkoper dan de overige organisaties.

Ik zit hier nu twee maanden en ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt! Ik zie de andere vrijwilligers en stagiairs veel. We eten elke woensdagavond samen, gaan samen op stap, brengen de weekenden samen door (weekendje strand, weekendje oerwoud… :D). Bovendien is het een vrij goedkoop land, het zit niet helemaal vol met toeristen (hoi, ik ben er zelf een), en het heeft ook zo’n beetje alle natuur om de stad heen die je je maar kan bedenken.

Ik had het achteraf gezien niet erg gevonden om met een andere fysiotherapie te zijn, ik merk dat ik het overleggen mis. Zo was het best fijn geweest om het samen over patiënten, therapiemethoden en opdrachten te kunnen sparren. Aan de andere kant denk ik dat het wel goed is om dit alleen te doen, ik leer makkelijk mensen kennen, zit nergens aan ‘vast’ en ik zal er ook vast wel wat zelfstandiger van worden ;).

Het gastgezin bevalt mij ook goed, al vind ik het soms wel lastig dat ik niet meer totaal mijn eigen ding kan doen. Dingen waar ik mij op aanpas in vergelijking met het wonen op kamers zijn: eten waar ik zin in heb, en wannéér ik hier zin in heb,  douchen wanneer ik maar wil, mij niet te hoeven verantwoorden hoe laat ik thuis kom en of ik wel, of niet mee eet. Ik heb wel echt een enorm lief gastgezin, zij hebben veel voor mij over en zijn oprecht geïnteresseerd in de dingen die ik doe. Ook is het een unieke kans om deel uit maken van hen cultuur en te zien hoe het in het in een echt Ecuadoriaans gezinnetje er aan toe gaat.

Het revalidatiecentrum is ook helemaal prima, het is echt super georganiseerd. Ze hebben daadwerkelijk alles op terrein zitten. Een prothese makerij, kinder-, revalidatie,- en algemene fysiotherapie, een psycholoog, tandarts, een zelf een soort van recycle hokje/project om geld op te halen om patiënten goedkoper therapie aan te kunnen bieden. En ik mag overal waar ik maar wil meekijken.Het is soms wel wat moeilijk communiceren met therapeuten en patiënten omdat Spaans spreken en verstaan lastig is, maar dit dwingt mij er wel toe om de taal sneller te leren.

Alles bij elkaar… Het is zeker een aanrader om in het buitenland te studeren!