Howdy!

Nu alweer twee maanden verder in mijn avontuur hier in het zonnige College Station, Texas. Ik ben inmiddels al helemaal opgeslokt in de cultuur van College Station (afgekort Cstat, ook wel Aggieland genoemd) en heb mijn plekje weten te vinden. Ik weet nog heel goed dat ik in het vliegtuig zat (bij het raam offcourse, wat bij nader inzien niet zo slim is als je een vlucht van +/- 13 uur hebt en je toch echt wel een paar keer naar de toilet moet en je je benen wilt strekken) met de gedachte: “Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? 9 maanden verblijven in een vreemd land?” Inmiddels is die gedachte gelukkig ver te zoeken.

De avond van mijn aankomst in CStat werd ik al meteen door een van mijn Amerikaanse huisgenoten meegesleurd om ergens quesidilla’s te gaan eten (yumm!). Toen heeft zij mij ook meteen de stad en de campus laten zien. De campus (Texas A&M University) is de op een na grootste universiteit van Amerika met wel 21km² grond, meer dan 70 gebouwen, meer dan 63.000 studenten en meer dan 1.000 studentenorganisaties (waaronder ook de sorority en fraternity houses). De campus is erg mooi en heeft veel Grieks-Romeinse architectuur. De stad College Station maakt erg veel gebruik van de kleur gebroken wit en heeft vooral veel simpele gebouwen en hier en daar wat groen.

Ook heeft de campus een eigen footballteam en een heel groot footballfield (rugby dus) genaamd Kyle Field, waar vooral alle studenten te vinden zijn als het A&M team speelt. Het is een traditie om voordat de wedstrijd begint te gaan tailgaten, dit houdt basically in dat je gaat barbecuen en drinken op een veld in de buurt onder een partytent. Daarnaast draag je natuurlijk een maroon of wit (de kleuren van de universiteit en het rugbyteam) gekleurd A&M (football) T-shirt, pet of schoenen (nog beter: make-up of schmink in de A&M kleuren). Dan als je in het stadium zit en de wedstrijd is nog niet begonnen komen de yell-leaders op het veld. De yell-leaders hebben een heleboel yells (en gebaren) die ze aan het begin van de wedstrijd oefenen en doornemen met het publiek. Tijdens de wedstrijd gebruiken ze deze yells en doet het hele publiek mee. Als de spelers eindelijk op het veld komen is het vaak een heel spektakel met muziek, rook en vuur. Ook is er een soort van sportcomentator die de wedstrijd volgt en door de microfoon aangeeft wat er gebeurd en hoe het spel verloopt (wat veel weg heeft van de stem die je door de muziek door hoort op de kermis).

De Aggie-cultuur (A&M universiteit) is erg aanwezig in Cstat. Overal waar je loopt zie je wel iemand die een Texas A&M T-shirt of pet draagt. Ook zijn er drie grote winkels waar ze alleen maar A&M merchandise verkopen (shirts, truien, kussens, mokken, petten, sieraden etc.). Als je een Aggie bent wordt je al gauw

geaccepteerd bij andere Aggies. Je wordt een Aggie genoemd als je ook maar iets met de A&M universiteit te maken hebt (en hier trots op bent).

Het eten hier is vooral TexMex (nacho’s, queso, guacamole, fajita, quesidilla, burrito, enchilada, taco etc.), maar ook veel seafood (waaronder vooral rivierkreeftjes, meerval, garnalen, krab en zalm), italiaans (pizza, lasagna, pasta, risotto) en aziatisch (sushi, chinees buffet, noedels, pho). Daarnaast heb je natuurlijk ook het echte amerikaanse voedsel zoals grote pizza’s, grote bekers frisdrank (ook leuk: overal gratis refills), hamburgers, gekruld friet, sandwiches etc.

De kleding die de mensen hier dragen is vooral simpel en makkelijk (waarschijnlijk ook door de hitte). Wat ik vooral zie is mensen met hele korte broekjes of shorts en een oversized T-shirt (wat soms resulteert in de vraag of iemand wel een broekje onder hun T-shirt draagt). Daarnaast dragen sommige mensen (ja echt!) een cowboy hoed en/of cowboy laarzen. Dit zijn de echte hillbilly’s die luisteren naar country muziek en die two-steppen op de dansvloer.

Ik zie dat ik al aardig wat aan het typen ben geslagen en ik ben nog lang niet uitgepraat over het leven in Aggieland, maar dat laat ik over voor de volgende keer. Ik zal volgende keer ook wat meer vertellen over mijn stage en wat ik daar iedere dag doe.

Thanks, and Gig’ em!

Romy