Last weeks in Lapu-Lapu
Ons avontuur in Lapu-Lapu zit er helaas op, de laatste weken zijn voorbij gevlogen en hebben wij weer veel beleefd.
Het begon met de Fiesta, een typisch Filipijns feest van 4 dagen. Op vrijdag kwam er een enorme optocht van 3 uur door de straten van Lapu-Lapu met dansende mensen en veel muziek. De mensen die in de optocht meeliepen vonden ons nog interessanter dan de optocht zelf. Doordat ze naar ons zaten te kijken knalden ze allemaal tegen elkaar aan. Ook zijn we deze dag wel 40 x op de foto geweest, op zich wel begrijpelijk met onze goede looks. De volgende dag zijn we naar de goktent van de Filipijnen geweest; het hanen vechten. Deze gevechten vinden plaats in een ronde arena waar iedereen schreeuwt naar elkaar om te wedden welke haan als eerst de andere dood. Deze hanen vechten met een enorm mes aan hun poot. De winnaar krijgt de dode haan mee naar huis, wordt dat ‘chicken tonight?’. De zondag en maandag hebben we househopping gedaan, wat bestond uit veel eten in verschillende huizen. Het belangrijkste
gerecht was de lechon, een geheel varken die van gat tot gat aan een bamboestok is geregen en daarna 4 uur wordt geroosterd. De slachting en bereiding hiervan hebben wij persoonlijk mogen meemaken. Het varken ligt met 4 poten aan elkaar vastgebonden, een uur lang te wachten en te gillen voordat ze het einde nadert… Ondertussen slijpt de slachter zijn mes en gaat hij opzoek naar een stok die later door de keel van het varken gaat. Verdere details besparen we jullie graag. ’s Avonds lag de lechon op het buffet waar ook de door ons gemaakte wortelstamppot stond. We sloten de fiesta af met een dronken opa en heel veel vals karaoke gezang.
Ons eerste vlucht met een propellervliegtuig in de Filipijnen was zo leuk dat we het nog een keer over willen doen. We waren bijna op Surigao airport toen ineens de piloot vertelde dat het vliegveld dicht was. Na een aantal rondjes rondom het vliegveld besefte de piloot dat we toch maar eens terug moeten gaan, iets met te weinig
benzine?! Leuke trip sightseeing maar de volgende dag probeerde we het nog maar een keer opnieuw. Naar een veilige, harde landing kwamen we op Siargao aan en hadden we een gratis trip naar ons hotel gefixt. Eén van de vele gratis dingen dat weekend. Dat weekend hebben we onze surfskills laten zien op DE surfplek van de Filipijnen: Cloud 9. Zoals het weekend begon is het ook geëindigd, denk aan boot vol, priveboot, kapotte bus en net op tijd onze vlucht halen. Die week kwamen de zus en vader van Lisa op bezoek. Terwijl Babs en Carlijn met hun lange broek op kantoor aan het werken waren, lag Lisa met haar bezoek aan het strand te chillen.
Ons laatste weekendje weg hebben wij één dag van te voren onze plannen weer veranderd en zijn we naar Siquijor gegaan. Hier hebben we met scooters het eiland verkend en de hotspots van het eiland bekeken. Voor 10 eurocent hebben we een behandeling gehad van dokter Fish, helaas wilde ze niet zo happen.
Daarna zijn we onder begeleiding van een politieagent naar de watervallen begeleid, die helemaal voor ons alleen waren. De volgende wilde we geld besparen en hebben we gekozen voor 1 scooter met ons 3e, Filipino-style. Om het bespaarde geld weer uit te geven zijn we met een luxe yacht naar Apo island geweest. Een soort Expeditie Robinson eiland waar we met zeeschildpadden hebben gezwommen. Om het echte Robinson gevoel te krijgen hebben we een aantal kokosnoten uit de boom geplukt, open gehakt en opgedronken.
Onze laatste week in Lapu-lapu bestond uit het afronden van school, Christmas party’s en afscheid nemen. Dit alles ging op zijn Filipijns: last-minute werk, chaos en drukte. Toe we dachten alles te hebben geregeld voor ons project, leek op het laatste moment alles in het water te vallen. Ondanks dit hebben girlpower laten zien en hebben we ervoor gezorgd dat alles af kwam. Deze week hebben we op een
Hollandse manier afscheid genomen op stage, door middel van koekhappen, spijkerpoepen en stoelendans.
Cebu-city wilde ons op de een na laatste dag nog één keer herinneren aan het dramatische verkeer. Over een afstand van 11 kilometer hebben we 3 uur gedaan. Waarvan 1 uur zoekende naar een taxi, 1 uur stil staan en 1uur stapvoets door het verkeer hobbelen. Hierdoor kwamen we 2 uur te laat aan op de Christmasparty van de organisatie, maar konden we wel direct aansluiten voor het eten en de hilarische acts van onze collega’s.
17 december was de dag die heel dubbel voelde. Van de ene kant waren we heel blij dat we eindelijk konden gaan reizen, en aan de andere kant wetende dat je afscheid moet nemen van iets wat je nooit meer terug zal krijgen. Doordat we tussen de lokale bevolking hebben gewoond en alleen de basisbenodigdheden hadden, waarderen we nu nog meer wat we hebben. Ondanks dat de Filipino’s weinig geld hebben, willen ze nog alsnog heel veel geven. We waren blij dat ook iets terug konden doen in de vorm van eenmalig kerstvrouwen spelen. Het is mooi om ons avontuur op deze manier in de community te mogen afsluiten.
Om ons avontuur af te sluiten hebben we de taxi de laatste keer ingeruild voor een politieauto richting het vliegveld. Omdat Lapu-Lapu nog steeds geen afscheid van ons wilde nemen, konden wij na 5 uur vertraging eindelijk het vliegtuig in richting Palawan, echter hebben we Palawan die dag nooit bereikt. Door een overvloed aan wind kon het vliegtuig niet landen en kon de piloot ons op het laatste moment weer de lucht in krijgen om zo weer terug te keren richting Lapu-Lapu. Een dag later zijn we toch aangekomen op het mooiste eiland ter wereld.
Een ervaring om nooit te vergeten!
Wist je dat….
• Babs en Carlijn door het luide gegil van een stervend varken heen slapen en Lisa dit nog steeds niet begrijpt.
• Lisa en Babs ‘bloody mary’ hebben gegeten, het opgevangen bloed van het varken inclusief de ingewanden.
• Carlijn en Lisa hun was doen op de plek waar het varken is geslacht.
• Wij de geboorte van 11 biggetjes mee hebben gemaakt (toekomstige lechonnetjes)
• Wij tijdens een interview met de overheid zelf werden geïnterviewd in plaats van andersom en hij ons wel zag zitten.
• Babs haar PADI heeft gehaald.