Ik zal beginnen met mezelf voorstellen. Mijn naam is Esther van der Linden en ik ben derdejaarsstudente van de lerarenopleiding Economie. Ik heb gekozen om naar Aruba te gaan om stage te gaan lopen. Ik heb hiervoor gekozen omdat ik wilde ontdekken hoe ik functioneer als ik op mezelf ben aangewezen.

Op dit moment loop ik stage op John Wesley College. Dit is een protestantse mavoschool. Het protestantse zie je ook dagelijks terug in het onderwijs. Er wordt iedere ochtend gebeden in de klas. En op maandag wordt er eerst in de docentenruimte gebeden en deel voorgelezen uit de bijbel. Niet alle leerlingen zijn protestants en bidden dan ook niet mee in de ochtend.

Wat ik hier vooral merk is dat iedereen heel respectvol met elkaar omgaat. Leerlingen spreken alle docenten aan met juf. En ook docenten onderling spreken elkaar aan met juf. In het begin was het even wennen maar ik ervaar het nu wel als prettig. Hierdoor is er voor mijn gevoel wel een machtsverhouding maar er is weinig afstand omdat iedereen elkaar aanspreekt met juf.

Het grote verschil met in Nederland is dat op Aruba nog altijd traditioneel les wordt gegeven. Iedereen moet netjes gaan zetten en de docent verteld terwijl alle leerlingen luisteren. Nu heb je hier wel minder last van ordeproblemen doordat leerlingen eigenlijk altijd luisteren uit zichzelf. Je hoeft maar één keer te vragen of je de aandacht mag en leerlingen zijn stil totdat je bent uitgepraat.

Maar het nadeel vind ik dat leerlingen bijna alleen passief bezig zijn met de stof door te luisteren. Zodra ik les mocht gaan geven heb ik verschillende activerende werkvormen gebruikt en de volgende les kwam er een leerling naar mij toe en vroeg: “Juf, gaan we vandaag weer spelletjes spelen?” Hierdoor kun je dus merken dat ze het niet gewend zijn om activerende werkvormen te doen in de les maar dat ze het wel als leuk ervaren. Ook heb ik gemerkt dat wanneer er een competitie-element in zit leerlingen nog actiever worden en graag willen winnen. Dit was wel voornamelijk het geval bij de groepen met jongens.

Mijn begeleider is zelf nog redelijk jong en heeft het op haar opleiding wel gehad over activerende werkvormen maar gebruikte ze voorheen niet omdat ze niet wist wat het effect was op de leerlingen. Nu ze heeft gezien hoe leerlingen omgaan met werkvormen is ze wel van plannen dit voort te zetten als ik mijn stage heb afgerond.

In Nederland leren we juist dat we van het traditionele onderwijs af moeten omdat leerlingen hierdoor minder stof opnemen. Dus daar kan ik hier makkelijk gebruik van maken door activerende werkvormen te gebruiken. Maar ik ben ook in de derde klassen bezig met een project dat ik heb opgezet aan inductief leren. Dit is ook een vernieuwde vorm van onderwijs en collega’s vinden het erg interessant en willen graag aanwezig zijn bij de eindpresentaties van dit project om te zien wat leerlingen op deze manier leren.

Wat ikzelf hier vooral leer is dat je niet te veel moet haasten omdat je op die manier het leven minder leuk maakt voor jezelf. Hier is het motto doe alles rustig aan maar geniet vooral.