Zondag 1 februari 2015 was het dan zo ver: ik vloog naar Madrid om daar voor een half jaar te gaan studeren. Hoe dichterbij het kwam, hoe zenuwachtiger ik werd, maar toch ook weer niet. Het was echt met vlagen, soms maakte ik me er druk om en soms ook echt niet. Nu heb ik nog steeds niet het besef dat ik hier voor vijf maanden, om precies te zijn 153 nachten, zit. Het voelt als een vakantie maar dan zonder je vriendinnen, je ouders, … . Over twee weken begin ik pas op de universiteit. Overigens heb ik daar nog niets van gehoord, dus ik ben heel erg benieuwd.

Ruim anderhalf jaar geleden dacht ik dit avontuur wel ‘even’ aan te gaan. Ik schreef me in, koos een land, een stad, een universiteit, de vakken die ik wilde volgen, een appartement en voor ik het wist, was de dag dat ik zou gaan al aangebroken. Het ‘afscheid’ nemen op het vliegveld viel me erg zwaar, 153 nachten waren toch wel erg lang… De dag dat ik zou gaan, is zelfs het niet-gaan nog door me heen gegaan. Toch ben ik blij en trots dat ik toch het vliegtuig in ben gestapt en het grote avontuur ben aangegaan. Ik ben erg benieuwd naar wat dit me gaat brengen.

Inmiddels ben ik nu ongeveer twee dagen in Madrid. Bijna al mijn huisgenoten, het zijn er trouwens veertien, praten Spaans en dat is voor mij nog erg wennen. In de meeste gevallen kan ik het niet volgen, omdat ze erg snel praten. Toch denk ik dat het niet voor lang mijn huisgenoten zullen zijn, omdat ik me niet prettig/veilig voel in deze buurt. Ik ben dan ook van plan om een andere kamer te zoeken in een andere buurt, waar veel (buitenlandse) studenten zitten.

Ondanks dat heb ik het hier naar mijn zin en vind ik het super gaaf om de stad en het land te (gaan) ontdekken. Zaterdag ga ik waarschijnlijk een tripje maken naar Sevilla en Córdoba en weet ik hopelijk meer hoe het verder zal gaan met mijn kamer.

Hasta luego amigos!