Donderdag 30 augustus 2018
Vandaag ben ik op tijd naar het vliegveld gegaan met mijn ouders en Roy om afscheid te nemen van elkaar en naar Vietnam te gaan met Lonneke. Vandaag is het dan zo ver tijd om te gaan beginnen aan ons grote avontuur. Zo vaak de gedachte al waarom doe ik dit? Wat doe ik de mensen om me heen aan. Maar vaak gaat dan al snel door mijn hoofd omdat ik altijd al heb willen weten hoe het is om een langere tijd in een ander land te wonen. En dat ga ik dan vanaf vandaag ervaren. Tuurlijk ga ik iedereen missen, zoals mijn allerliefste vriendinnen die gisteren nog langskwamen maar ook mijn familie en Roy. Ik heb me de laatste dagen zo gerealiseerd wat ik allemaal achter laat voor vier maanden. Zo veel lieve berichtjes en mensen die langskwamen. Dit betekende erg veel voor mij, ondanks ik misschien wel heel veel uit eten ben geweest de laatste tijd haha.
Daar gaan we dan we vliegen om 13.15 uur en landen om 8.25 uur in Vietnam, met een tussenlanding in Moskou. Dat was trouwens aardig rennen, want het is een heel groot vliegveld.

Vrijdag 31 augustus 2018
Daar zijn we dan in Vietnam!! Wat is het hier warm en benauwd zeg. Op het vliegveld werden we opgehaald door iemand van CSDS (de organisatie waar we vrijwilligerswerk gaan doen). Ik werd meteen overspoeld door het verkeer, alles gaat hier door elkaar en het lijkt erop dat zij hun toeter gebruiken om te zeggen dat ze er langs willen en de ander moet uitkijken. Alles rijd door en langs elkaar, scooters, auto’s en fietsers zelfs mensen die lopen gaan er soms doorheen. Ze hebben hier niet zoals in Nederland een snelweg de weg waar ze bij hun het hards mogen is 80 km per uur. Super raar want bij ons moet alles snel snel snel maar hier ben ik blij dat ze niet zo hard gaan als ze zo rijden. 

Toen we aankwamen bij ons huis en de organisatie (want hun kantoor zit onder ons huis) kregen we een planning van de aankomende week. En Ja hoor we hebben het meteen goed voor elkaar zaterdag, zondag en maandag is Onafhankelijkheidsdagen (nationale feestdagen) dus we zijn vrij. Toen zijn we naar de slaapkamer gegaan, helaas niet een kamer voor 4 personen maar voor 10. Gelukkig slapen we er nu nog met 4, maar er komen nog wel meer mensen aan. Na even rusten/slapen kregen we een rondleiding door het huis en zijn we gaan eten. Ik heb besloten om rustig te beginnen en niet meteen mijn maag op hol te laten slaan door allemaal kruiden te eten.

En ja we eten met stokjes, alles zelfs de rijst, maar het scheelt dat het hier plakkeriger is. Fruit is hier heerlijk, zo veel meer smaak, zoeter en sappiger.
De lokale mensen zijn hier super aardig en vriendelijk. Ook de andere vrijwilligers zijn hier super aardig. Iedereen komt ergens anders vandaan en is eigenlijk alleen. Sommigen blijven 3 weken en sommigen een half jaar, dat verschilt dus bij iedereen.

Lees hier meer over het avontuur van Riona.