Hallo allemaal!

Mijn naam is Pauline Scholten en ik ben 3e jaars HBO-V student. Momenteel zit ik voor mijn minor in het buitenland, namelijk in Amerika! Ik zit hier samen met Esther Sprick, vriendin en studiegenoot. We zitten op de Northern Arizona University in Flagstaff, dat in het zuidwesten van Amerika ligt. Inmiddels zijn wij hier nu ruim 1,5 maand en hebben al veel meegemaakt. Mij leek het leuk om jullie op de hoogte te houden van de activiteiten die wij hier allemaal doen en jullie daarmee hopelijk enthousiast te maken om ook op stage / minor naar het buitenland te gaam! 🙂

Begin januari zijn wij hier aangekomen. Eerst hebben we wat dagen in Phoenix doorgebracht, om over de jetleg heen te komen. Het semester begon hier officieel dinsdag 19 januari. De eerste week waren vooral veel introductie college’s. Dit semster volgen we 4 courses, allemaal met verschilende jaren van Nursing studenten hier (het werkt hier totaal anders dan in Nederland). Daarnaast regelt onze mentor allerlei uren in verschillende clinical settings, om zo een groot en breed mogelijk beeld te krijgen van de gezondheidszorg van Amerika. Kortom, een hoop verschillende dingen om te zien en doen.

Als eerste zijn we met onze mentor naar het homeless shelter geweest, waar zij als Nurse Practicioner, op volledig vrijwillige basis, 2 dagen in de week werkt. Dat was een hele ervaring! In Nederland heb ik dat nog nooit meegemaakt en denk ik ook niet dat wij dat in dezelfde setting zouden hebben.

Daarna ben ik op de dinsdag samen met een Nurse Practitioner (NP) naar de HIV kliniek geweest. Het was 2 uur rijden naar de plaats van bestemming, dus ik werd om kwart voor 7 al opgehaald! We hadden een rustige dag voor de boeg met niet super veel patiënten, maar een stuk of 4. Desondanks was het een interessante en leerzame dag. Ik kreeg een goed beeld hoe de NP omgaat met de patiënten, die dus allemaal HIV hadden, en wat voor een tests ze allemaal doet. Voordat de patiënten haar zagen, mocht ik alle vitale functies opnemen bij hen, als bloeddruk etc. Dat was in het begin wel spannend, omdat het natuurlijk allemaal in het Engels is, is dat even wennen. Maar het ging echt super, alle patiënten waren aardig en geïnteresseerd in mij en stelde allemaal vragen. Een hele leerzame dag. Verder hebben we die woensdag een rondleiding gekregen in het Flagstaff ziekenhuis hier, dat was maar 2 uurtjes.  Toch hebben we een goed beeld kunnen krijgen en een aantal verschillen opgemerkt in vergelijking met Nederland. Het grootste verschil is, dat wij in Nederland onze pakken in het ziekenhuis pas aandoen en ze na onze dienst ook in het ziekenhuis laten. Hier zijn de pakken van de verpleegkundigen zelf en hebben ze hun pakken al aan als ze het ziekenhuis binnenkomen en als ze weggaan. Wij vonden dat nog al frappant, aangezien wij hebben geleerd qua hygiëne dat dat niet de goede manier is, maar goed elk land is anders.

Ook hebben we een rondleiding gekregen in de gevangenis geweest van Flagstaff. Dat vond ik eerlijk gezegd best een beetje spannend. Toen we er eenmaal waren, vond ik dat nog steeds. We kregen een rondleiding van een verpleegkundige die daar werkte, langs alle verschillende units van de gevangenis. Ik vond het een bijzondere ervaring, maar ik weet wel dat ik daar denk ik nooit zou kunnen werken. De verpleegkundige zei ook dat je hier echt gemaakt voor moet zijn, voor deze baan. Dat ben ik denk ik niet. Ik vind het wel echt heel knap dat je daar wel kan werken als verpleegkundige!

Wat ik een van de mooiste ervaringen tot nu toe vind, is toen we met een Public Health Nurse naar de Navajo indianenstam zijn geweest. Dat vond ik echt heel gaaf. We gingen naar de mensen thuis toe om ze een vaccin te geven tegen de griep, vooral ouderen. Ieder huisje was weer anders, heel erg basic. De meeste mensen konden wel een beetje Engels, ,maar sommige ook alleen maar hun eigen taal, Navajo. Wij hebben zelf ook 2 woorden geleerd 🙂 Hallo en Doei. Alle mensen waren echt heel vriendelijk. Het meest bijzondere vond ik, dat we een van de Code Talkers hebben ontmoet. Tijdens de WOII hebben die mensen ons geholpen de oorlog te winnen. De Japanners konden berichten van de Amerikanen traceren en vertalen vanuit het Engels, maar de taal van de Navajo konden ze niet ontcijferen. Dat heeft er mede toe geleid, dat de WOII is beëindigd. De verpleegkundige zei ook dat het erg bijzonder was, want steeds meer mensen overlijden en blijven er steeds minder over. Zo dat vond ik ook erg interessant.

Naast deze verschillende clinical settings, nemen we ook deel aan verschillende semesters. Het eerste semester hebben we inmiddels afgesloten met een A!! Dat was een semester dat vooral ging over de oorsprong van Nursing en meer over de ethiek, filosofie en wetten. Daarnaast hebben we ook nog 3 keer een skills lab, waar we wat skills leren die we in Nederland als verpleegkundige niet mogen doen, zoals naar het hart en de longen luisteren. Dat vind ik echt heel interessant dat we dat hier wel leren.

Kortom, deze 1,5 maand waren zeer interessant en vol met nieuwe en bijzondere ervaringen! Dit neem ik de rest van mijn leven mee, zowel persoonlijk als in mijn professionele carrière als verpleegkundige. Het is iets wat ik echt iedereen zou aanraden!

Volgende maand zal ik weer een blog plaatsen om jullie zo op de hoogte te houden! 🙂

Hopelijk vinden jullie het leuk om te lezen!

Groetjes,

Pauline Scholten