India
Ik heb vooraf al van alles gehoord over India van (medestudent) Harm zijn avontuur hier. Zijn verhalen en foto’s gaven een redelijke indruk, maar voor de echte India experience moet je hier zijn en het meemaken! Je kunt je namelijk niet voorstellen hoe raar, grappig, ongemakkelijk, bijzonder, leerzaam en interessant het is om in een cultuur leven die zo anders is. De mensen knikken nee als ze ja bedoelen, mannen lopen hand in hand over straat terwijl homo zijn taboe is, het verkeer lijkt een beetje op de botsautootjes met koeien, alleen botst er (voor zover ik heb gezien) niemand en alle religies leven in vrede samen!

Voor ons is het leven een groot feest hier. Ik ben blank, blond en heb blauwe ogen, dus op een of andere manier vind iedereen me leuk en aardig. Dit geeft meteen een hele nieuwe betekenis aan het woord racisme. We liepen bijvoorbeeld op een (voor ons) doodgewone dag over straat en kwamen langs een feestelijk ritueel met muziek en dansende mannen. We wilden eventjes van een afstandje kijken, maar toen de feestende mannen ons zagen werden we meteen de menigte in gesleurd en de dansvloer op geduwd waar alle mannen tegelijk met ons wilde dansen en aanraken en optillen. Gelukkig (want het was een beetje benauwend) kwam er op een bepaald moment security die de bronstige mannen letterlijk van ons af sloegen. Vervolgens werden we gezegend in een Ganesha-prieeltje en werden we helemaal volgestopt met eten.

We stonden in het ganesha-prieeltje en tientallen mannen stonden als paparazzi om ons heen foto’s met hun telefoon

Eten
Over eten gesproken, het eten hier is ook anders. Vooral heel veel rijst, maar verassend genoeg ben ik ervan gaan houden. Je kunt namelijk overal wel een Indian meal bestellen, dan krijg je gewoon een bak met rijst met allemaal leuke currytjes eromheen met lekkere, gekke smaakjes. Altijd een leuke verassing en verassingen daar hou ik van! Wat ze in India ook leuk vinden is pittig eten. Dat vond ik eerst niet zo leuk, ik begon in Nederland  namelijk al te zweten en te puffen als ik naar een knoflook keek (en die zijn schijnbaar niet eens pittig). Maar ik ben ervoor gegaan en heb met de borst vooruit en de kin omhoog gewoon besteld zonder naar de pittigheidsgraad te vragen. Dit heeft me best al wat momenten met puffen en zweten en tranen en snotteren opgeleverd. Maar ik begin wel resistentie op te bouwen, want waar ik eerst nog geen indian meal kon wegwerken zonder te druppen van het zweet kan ik dat nu wel zonder blikken of blozen!
Ik heb het constant over het bestellen van eten omdat we tot zover nog niet thuis hebben gegeten. De gemiddelde prijs die je hier kwijt bent om in een restaurant te eten is omgerekend 2/3 euro.

Tripjes
Wat ook niet duur is zijn de tripjes. In de eerste weken waren we nog in de oriëntatiefase en hebben we even flink georiënteerd! In Madikeri en Gokarna wel te verstaan.
Al redelijk snel nadat we in ons appartement in Bangalore terecht kwamen leerden we onze Amerikaanse onderbuurvrouwen kennen, een groep van 13 Amerikaanse/Noorse meisjes en 2 jongens die in de appartementen woonden. Zij boden aan of we met ze mee naar Madikeri wilden in ons 2e weekend, dat wilde we natuurlijk wel. Madikeri is een klein plaatsje waar we met 2 vans in ongeveer 5 uur heen zijn gereden. Hier zijn we de eerste dag met een jeep over een hobbelig paadje een berg op gereden waar we vervolgens ongeveer 3 meter vooruit konden kijken door de dichte mist. Mooi uitzicht dus. De volgende dag gingen we naar een olifantenreservaat. Dit was een beetje dubbel. De olifanten waren schijnbaar gered en werden verzorgd in dit reservaat. Maar ze werden niet goed behandeld, er liepen gemene verzorgers rond die de olifanten met stokken sloegen als ze de verkeerde kant op liepen. Ook zat het grootste deel van olifanten vast aan kettingen. Het was niet leuk om te zien. Toen Anneloes en ik een eindje verder liepen troffen we een olifant die er beter aan toe leek, hij stond in een weide zonder kettingen en werd versierd door verzorgers die hem met meer empathie leken te behandelen. Hier hebben we nog wel even een leuk momentje mee gehad. Hierna weer een 5 urige reis naar huis.


Het weekend erop gingen we naar Gokarna. Een mooi, rustig gebied omgeven door (voor Indiaase standaarden) mooie stranden. We zaten in een gezellig hostel op een berg met prachtig uitzicht op het strand. We hebben dan ook niet veel meer gedaan dan op het strand gelegen en een geweldige hike langs 3 stranden langs bergpaadjes en jungleachtig gebied met uitzicht op zee.
We moesten uiteindelijk een dag langer blijven vanwege heftige rellen in Bangalore, waardoor een terugreis met de bus onveilig kon zijn. Daardoor hebben we met de scooter nog een mooi afgelegen strand kunnen bezoeken, zonder toeristen en zonder rommel. Alleen een handjevol vissers op de rotsen.

De slums
In deze enkele weken zijn we een paar keer in de sloppenwijk geweest waar we uiteindelijk zouden gaan werken. Als je de slums in loopt wordt  je van alle kanten enthousiast begroet door vrolijke kinderen die door de straten heen rennen. Je wordt verwonderd, met een glimlach of smerig aangekeken door de mensen op de onverharde straten. Overal lopen honden en geiten rond en de huisjes zijn afgebrokkelde gebouwen in elkaar geknutseld met golfplaten, doeken en afval. Hier zijn verschillende projecten lopende vanuit the Centre of social action, waar wij voor werken. Maar de (voor ons) meest voorname zijn de transit school en daycare centre. De daycare centre is een opvangcentrum(pje) voor jonge kinderen. Dit is opgezet zodat de jonge moeders overdag tijd hebben om te werken. Hier zijn we een stuk of 3 keer geweest en hebben we voornamelijk gespeeld met de peutertjes en kleutertjes, maar geen van ons heeft hier ons definitieve project van gemaakt. De transit school is een schooltje voor kinderen die niet naar het reguliere onderwijs kunnen door bijvoorbeeld armoede of nalatigheid van de ouders of problemen van het kind zelf. Dit schooltje wordt mijn project. In de afgelopen week heb ik hier gewerkt van maandag tot donderdag, dit viel me zwaarder dan ik gedacht had. Meteen de eerste dag kwamen er al veel meer kinderen binnen dan ik er eerder had gezien. Het kleine hokje gevuld met teveel kinderen resulteerde in kinderen die elkaar de hersens in sloegen. Ze renden, ze jankten, ze klommen overal op en pakten wat ze pakken konden. Hier moest ik even aan wennen. Ik ben begonnen met rekenlesjes en engelslesjes geven door sommen of woorden op het bord te schrijven die ze vervolgens moesten overnemen. Zo iedere dag lerend van mijn fouten ging dit steeds beter en heb ik al wat meer structuur in de dag gekregen. Mijn project wordt een opvolging van het project van een voorgaande student die uiteindelijk een werkboekje rekenen heeft gemaakt. Met dit boekje bij de hand werkt het erg fijn met de kinderen en het is leerzaam heb ik gemerkt, dus heb ik besloten er meer te gaan maken op verschillende niveau’s. Rekenen, Engels en als het kan ook nog een ander vak. Op deze manier kunnen de vaak wisselende leraren dezelfde leermethode aanhouden op het niveau van de kinderen.
Als de kinderen van de transitschool naar huis zijn rond half 3 kijk ik of ik nog iets anders kan betekenen tot 6u. De eerste keer ben ik voor een huiswerkbegeleidingklasje gezet. Dezelfde terror als de transitschool alleen dan met oudere kinderen, dat ging ik dus niet meer doen. De rest van de week heb ik meegeholpen in het bibliotheekje met het sorteren van boeken. Een heerlijk rustig autistisch werkje waarbij ik weer even tot mezelf kan komen:-)
 

Nightlife
Het nachtleven in India is heeel anders dan in Nederland (joh, verassend..). Er zijn sowieso niet zoveel plekken waar je alcohol kunt drinken en alles is dicht om 1 uur. Maar dat is prima! want zoals we in Nederland rond 12 uur een keer besluiten de deur uit te gaan, ga je hier gewoon rond 8/9 uur al op stap. Onze woensdagavonden zijn gevuld met karaoke avonden, we gaan dan naar onze vaste karaokebar om de hoek: Rock of Legends of een andere bar om een paar biertjes te drinken en misschien een liedje te zingen bij een biertje teveel. Vrijdagavond hebben we altijd expat mingle party. Een best wel fancy feest voor buitenlanders in Bangalore. De entree is voor mannen best wel pittig voor indiaase standaarden maar voor vrouwen gratis en de rest van de avond drinkt iedereen gratis. De sfeer is er erg goed en iedere keer ontmoeten we nieuwe mensen van over de hele wereld. Via daar ben ik ook in contact gekomen met mijn modeling agent (dat klinkt stoer he!) die mij een bijbaantje als model heeft aangeboden. Tot zover heb ik 1 shoot gehad waar ik een verassende klap geld mee verdiend heb, hopelijk volgen er nog meer:-).
De feestjes zijn een erg aangename afwisseling in mijn Indiaase avontuur, zo kan ik af en toe nog eventjes terugvallen op mijn rare westerse gewoontes.