“People say you have to have a lot of passion for what you’re doing and it’s totally true. The reason is because it’s so hard that if you don’t, any rational person would give up. It’s really hard. And you have to do it over a sustained period of time. So if you don’t love it, if you’re not having fun doing it, you don’t really love it, you’re going to give up. And that’s what happens to most people, actually. If you really look at the ones that ended up, you know, being “successful” in the eyes of society and the ones that didn’t, oftentimes, it’s the ones were successful loved what they did so they could persevere, you know, when it got really tough. And the ones that didn’t love it quit because they’re sane, right? Who would want to put up with this stuff if you don’t love it? So it’s a lot of hard work and it’s a lot of worrying constantly and if you don’t love it, you’re going to fail. So you’ve got to love it and you’ve got to have passion.” – Steve Jobs.

Zaterdagmorgen,
13 februari 2016, 09.00 uur stipt. Buiten gaat de temperatuur richting de -34 en voor mij is de eerste “spring break-dag” aangebroken. Desalniettemin ging in onze campus woning gewoon om 07.00 uur de wekker. Vanavond om 22.00 uur vertrek ik met een groep exchange studenten naar Quebec, Montreal en Ottawa, 3 grote steden in Canada; waar ik op dit moment mijn minor volg. Maar deze trip lijkt op dit moment nog even heel ver weg, nu ik met mijn Consumer Behaviour boek in Leddy Library zit.

Phone off, beast mode on. Standaard zet ik alles wat mij kan afleiden uit; het enige wat naast de “beast mode” aan staat is mijn Spotify account. Een random mixtape van Sam Feldt trok mijn aandacht; de eerste 60 seconden hoorde ik een citaat van Steve Jobs; waarin ik mij op dit moment helemaal kan vinden. Kriebels, dit keer niet eens van de kou.

De afgelopen weken was het enorm zoeken; zoeken naar mijn plek in een klas vol “native English speakers”, zoeken naar een weg in alle leuke feestjes, reizen en een enorme lading studiewerkzaamheden. Maar het meest was ik opzoek naar de juiste woorden. Ik dacht dat ik, na mijn buitenlandse stage in the UK, al over een aardige Engelstalige vocabulaire zou beschikken; niets bleek minder waar. Mijn kracht (Communicatie) werd nu opeens mijn val punt; hoe leuk ik het in het Nederlands vind woorden op papier te zetten, hoe veel ik er hier moeite mee had. Geen tranen van heimwee, maar angst of ik het wel in mij had om het te halen.

Deze angst heb ik in de loop van de tijd om kunnen zetten in trots- en tevredenheid. Ik heb mijn goals bij kunnen stellen; ik meet mezelf niet meer aan andere mensen maar aan hoe ik was toen ik hier aankwam, op 2 januari. Ik heb een passie om het uiterste uit mijzelf te halen; zowel uit de studie als uit sociale bezigheden; en voor mijn minortijd hier betekent dat dat ik genoegen ga nemen met 6 uur slaap per nacht. Want als ik toch wel iets heb geleerd is dat de weken hier voor bij vliegen en je moet genieten van elk moment dat je er bent. Ik voel me oprecht bevoorrecht dat ik elke dag mag en kan leren. Het meest steek ik op van de  mensen om mij heen; maar daarnaast ga ik dagelijks ook met plezier naar colleges, iets wat ik mij een aantal jaar geleden niet kon voorstellen.

Ik ben er hier heel duidelijk achter gekomen dat je wel over passie moet beschikken als je van een Nederlandstalige HBO studie naar een Engelstalige universiteit wil gaan. Mijn passie uit zich in dagelijks mijn knop omzetten als de wekker weer gaat. Vroeg opstaan na een lange, gezellige nacht, om aan het werk te kunnen en daarna weer vol te kunnen genieten van de mooie kansen die een minor in het buitenland biedt; zoals nieuwe mensen en plekken ontdekken. Dit geeft mij kriebels; kriebels die ik een jaar geleden voelde van “excitement”, op dit moment heb ik kriebels van puur geluk. Deze kriebels, vooral in tijd van Valentijn, gun ik iedereen. Ik hoop dat de gene die een plekje heeft bemachtigd op de University of Windsor hetzelfde gevoel heeft en zal krijgen die ik hier (nu al) opgedaan heb. Want door deze warme omgeving in dit koude land moet ik er nog niet aan denken om terug te gaan naar Nederland.

(Husky tour, Québec)