Toetsing was gericht op evidence-based klinisch redeneren, dossiervoering en communicatie. Daarbij werd gebruik gemaakt van schriftelijke casuïstiek, persoonlijke cliëntendossiers en video-opnames van cliëntencontacten.

Uit 2 gerandomiseerde gecontroleerde studies bleek dat deze methode om kwaliteit te verbeteren effectiever was dan programma’s met casusdiscussie.  Uit de kwalitatieve evaluaties bleek dat self- en peer assessment resulteerde in meer bewustzijn van hun sterke en zwakke kanten en tegelijkertijd meer vertrouwen in eigen kunnen. Ook intercollegiale praktijkvisitatie vormde een onderdeel van het kwaliteitsprogramma en werd gewaardeerd.

Uit de verschillende studies kon geconcludeerd worden dat ‘laten horen wat je denkt en laten zien wat je doet’ nodig is om goede feedback te krijgen en doelgericht te kunnen werken aan kwaliteit.