Sylvia van Binsbergen schrijft over haar BVP ervaringen in een Verpleeghuis. Goed om te lezen en om over na te denken als je op zoek bent naar een goede stageplek!

‘Mijn mooiste leermoment binnen deze stagesetting is dat oudere mensen helemaal niet saai zijn, maar juist heel kwetsbaar’

en

‘Naast het leren kennen van de oudere mens heb ik veel vaardigheden en kennis geleerd binnen deze stagesetting. Ik heb veel verschillende ziektebeelden leren kennen en gezien (CVA, parkinson, dementie, COPD, orthopedische ziektebeelden)’

Lees haar hele verslag hieronder.

Hoi allemaal,

Ik heb mijn BVP 2 stage gelopen bij Vrijthof in Tiel. Ik heb gekozen voor deze setting, omdat het voor mij goed te reizen was. Met de auto deed ik er ongeveer 20 minuten over. Daarnaast heb ik van veel kennissen gehoord dat Vrijthof een groot en goed aangeschreven verpleeghuis is in de Betuwe. Ten derde zijn er meerdere revalidatieafdelingen aanwezig, wat ik zelf erg interessant vind.
Ik heb deze stageplaats zelf gezocht, aangezien er weinig stageplaatsen beschikbaar waren op school. Achteraf ben ik erg blij dat ik deze setting benaderd heb om stage te mogen lopen. Ik heb hier ontzettend veel geleerd en heb daar een leuke tijd gehad. Het heeft me een hele andere visie gegeven op de oudere mens.

In eerste instantie leek een verpleeghuis mij geen leuke setting om stage te lopen. Dit omdat ik vond dat oudere mensen vaak ‘zeuren’ en de aandacht tijdens de opleiding het meest ligt bij de eerstelijn. De enige OWE’s die ik heb gehad over het verpleeghuis is OWE ziekenhuis en OWE revalidatie. De voorlichting van een verpleeghuis was dus minimaal waardoor ik mezelf ook een slecht beeld kon vormen van een verpleeghuis. Het leek me saai en langdradig.

Ik heb vanaf het eerste leerjaar altijd veel interesse gehad in de eerstelijn. Toen ik eenmaal mijn BVP 1 erop had zitten in een eerstelijn setting viel het mij behoorlijk tegen. De werkdruk ligt er erg hoog en de begeleiding die ik daar heb gehad was niet optimaal (dit scheelt natuurlijk per stagesetting). Hier baalde ik van, want natuurlijk heb je recht op een goede begeleiding tijdens je stageperiode. Je moet er tenslotte wat van leren.

Naast de hoge werkdruk merkte ik dat patiënten niet snel tevreden waren. Er was altijd wel iets wat ze niet prettig vonden (tijd van afspreken, drukte, aantal behandelingen). Ik merk dat de patiënten in Vrijthof zo blij zijn als je langskomt om ze te behandelen. Ze vinden het prettig om een praatje te maken en doen trouw hun oefeningen.
Als laatste beleefde ik de dag als een ‘lijstje’. Je werkt je lijstje met patiënten af en had nauwelijks echt goed contact met de patiënt. Hier had ik namelijk niet veel tijd voor. Ik had per patiënt 25 minuten de tijd (verschilt per stagesetting) waarvan ongeveer 10 minuten al weg viel i.v.m. aan- en uitkleden en evaluatie t.o.v. de vorige behandeling. De hierboven benoemde negatieve punten hadden betrekking tot de eerstelijn.

Mijn mooiste leermoment binnen deze stagesetting is dat oudere mensen helemaal niet saai zijn, maar juist heel kwetsbaar. Ze waarderen het heel erg als je even langsloopt buiten de behandelingen om voor een praatje en tonen meer respect naar je dan patiënten in de eerstelijn. Ze waarderen de zorg erg. Het helpen om oudere mensen weer op de been te krijgen is erg mooi werk. Het geeft je erg veel voldoening van je werkzaamheden. Dit is met name op de revalidatieafdelingen waar ik mijn werkzaamheden tijdens deze stageperiode heb verricht.
De patiënten in het verpleeghuis zijn erg geïnteresseerd in de werkzaamheden die je verricht. Ze vinden het erg leuk om uitleg te krijgen over de ziektebeelden en de behandelingen. Door dit uit te leggen leer je nog veel ook!

Naast het leren kennen van de oudere mens heb ik veel vaardigheden en kennis geleerd binnen deze stagesetting. Ik heb veel verschillende ziektebeelden leren kennen en gezien (CVA, parkinson, dementie, COPD, orthopedische ziektebeelden).

Het minst leuke van het werken in een verpleeghuis is dat patiënten komen te overlijden. Oudere mensen zijn eenmaal kwetsbaarder en hebben een verminderde weerstand. Het is best naar om te horen als een patiënt(e) die je behandelt overleden is. Dit vond ik in het begin erg moeilijk, maar dat is ook een kwestie van wennen aan de situatie. Hoe vaker je dit meemaakt, hoe makkelijker je ermee om kan gaan.
Mijn visie op het werken in een verpleeghuis is dus totaal veranderd t.o.v. mijn visie voor deze stageperiode. Dit komt door de ervaringen die ik op heb gedaan tijdens deze stageperiode (veel ziektebeelden leren kennen, oudere mens leren kennen).

Aanstaand collega’s, maak de keuze om in een verpleeghuis te gaan stage lopen. Dit is echt de moeite waard, je leert er ontzettend veel! Niet alleen over het vak fysiotherapie, maar ook over de levensweg die wij nog moeten begaan! Je leert er respect te hebben voor de oudere mens. Ik zelf zou er zeker voor kiezen om nogmaals werkervaring op te gaan doen in een verpleeghuis. De werkzaamheden sluiten helemaal aan bij mijn interesses.

Sylvia van Binsbergen